Seksuele intimidatie

Seksuele intimidatie wordt omschreven als ‘seksueel getinte aandacht, die als ongewenst wordt ervaren’. Het is lastig een scherpe grens te trekken tussen seksuele aandacht die gewenst is en aandacht of gedrag dat kan worden gekwalificeerd als seksuele intimidatie. Het is daarbij niet van belang wat de bedoelingen van de dader zijn. De enige die kan aangeven of de grens van seksuele intimidatie wordt overschreden is de getroffen vrouw of man zelf. 

Ongewenste seksuele toenadering is te definiëren als verzoeken om seksuele gunsten of ander verbaal, non- verbaal of fysiek gedrag van seksuele aard, waarbij tevens sprake is van één van de volgende punten:

• onderwerping aan dergelijk gedrag wordt, expliciet of impliciet, gehanteerd als voorwaarde voor de tewerkstelling van een persoon;
• onderwerping aan of afwijzing van dergelijk gedrag door een persoon, wordt gebruikt als basis voor beslissingen die het werk van deze persoon raken;
• dergelijk gedrag heeft als doel de werkprestaties van een persoon aan te tasten en/of een intimiderende, vijandige of onaangename werk- omgeving te creëren, dan wel heeft als gevolg dat de werkprestaties van een persoon worden aangetast en/of een intimiderende, vijandige of onaangename werkomgeving ontstaat.

Seksuele Intimidatie is te definiëren als handelingen van een groep of individu, die door een persoon, die deze handelingen als tegen zich gericht ziet, als vijandig, vernederend of intimiderend worden beschouwd.
Bij ongewenste omgangsvormen op het werk gaat het om ongewenst gedrag in de onderlinge verhoudingen/ contacten tussen mensen op de werkvloer. Daarbij kan het gaan om ‘interne daders’ (collega’s, leidinggevenden) en ‘externe daders’ (publiek, bijvoorbeeld klanten, cliënten, patiënten of leerlingen).